Gündüzleri iyi de, akşam eve gidince içimde tarif edilemez bir yeme isteği oluyor. Dün gece resmen ağlayacaktım ama kendimi tuttum. Rejimi bozmadım. Genelde rejime adapte olup, elim bir şeye gittiğinde "Aaa ama ben rejimdeydim ya" deme modundan çıkmam 1 hafta kadar sürüyor. Sıkıcaz dişimizi artık napalım. Bu sefer rejimi bozmak gibi bir lüksüm yok, her günüm çok değerli. Allahtan bu kez verdiğim kiloların hepsini değil, sadece az bir bölümünü geri aldığımda uyandım da, zarardan döndüm. Buna da şükür :)
Bu sabah kahvaltısında müsli yedim. Hergün farklı kahvaltı yaparak bünyeyi şaşırtmayı düşünüyorum. Böylece sıkılmam da. Hergün aynı şeyi yemek beni çok sıkıyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder